Vanavond, dinsdag 30 oktober om 20.04 uur lokale tijd (04.04 uur Belgische tijd), is er in Californië een aardbeving geweest. Het epicentrum lag 9,2 km onder het aardoppervlakte, nabij de stad San Jose en was tevens voelbaar in San Francisco. Jeff belde ons onderweg op of we ook iets gevoeld hadden. Spijtig genoeg niet, we zaten in de auto. We hadden het er gisteren nog over met Jeff, aardbevingen en San Francisco, en hoe ze er mee omgaan. De aardbeving had een sterkte van 5,6 op de Schaal van Richter. De eerste berichten spreken van geen schade of gewonden.
In 1906 was er de grote aardbeving in SF en in 1989 was er de laatste grote beving met enige schade en slachtoffers. Volgens Jeff komt er één maal in de 100 jaar een grote beving voor en wordt er tussen dit en 20 jaar terug één verwacht.
Hieronder een artikel over de voorspelling van een nieuwe beving in San Francisco:
'San Francisco wacht nieuwe beving'
Gepubliceerd op dinsdag 18 april 2006
Seismologen vrezen dat de Amerikaanse stad in de komende dertig jaar nog een keer door een zware aardbeving (minimaal 6,7 op de schaal van Richter) wordt getroffen.
Dat staat in twee verschillende rapporten die de komende week op een speciale conferentie besproken zullen worden. De conferentie vindt juist nu plaats omdat het vandaag precies 100 jaar geleden is dat de stad door een zware aardbeving werd getroffen.
Verwachte slachtoffers
De driedaagse '100th Anniversary Earthquake Conference' omvat de grootste conferentie op het gebied van aardbevingen die ooit is gehouden. Ruim 2500 deskundigen praten elkaar bij over de nieuwste seismologische inzichten en aanverwante zaken.
Twee rapporten krijgen speciale aandacht. Het ene, specifiek voor deze conferentie samengestelde rapport 'When the Big One Strikes Again', heeft het verwachte aantal slachtoffers en de verwachte schade becijferd indien de Califorische stad net als een eeuw terug door een beving van 7,6 op de Schaal van Richter zou worden getroffen.
Mocht de stad door zo'n gelijkwaardige aardschok worden getroffen, dan veroorzaakt dat volgens de berekeningen 1800 tot 3400 dodelijke slachtoffers. Ruim 90.000 gebouwen zouden verwoest of beschadigd worden en zo'n 250.000 huishoudens zouden hun onderkomen verliezen.
De stad telt, met de omliggende voorsteden erbij, tegenwoordig zo'n 7 miljoen inwoners. In dacht licht bezien valt het aantal verwachte slachtoffers nog mee, hetgeen te maken heeft met de strenge bouwvoorschriften die sinds 1970 van kracht zijn. Nieuwbouw dient sindsdien 'aardbevingbestendig' te zijn.
Animaties
Het andere rapport, samengesteld door de US Geological Survey (USGS), toont via driedimensionale computer-animaties aan hoe de trillingen van de aardbeving van 1906 verliepen en hoe zulke trillingen zouden verlopen als de aardbeving op een andere plek in de gevreesde San Andreasbreuk zou plaatsvinden.
Mocht het epicentrum van zo'n beving noordelijker in de breuklijn liggen, dan veroorzaakt dat gelijkwaardige of iets zwaardere trillingen in vergelijking met de aardschok van 1906. Een beving meer zuidwaarts zou aanzienlijk zwaarder kunnen uitpakken.
Haywardbreuk
Hoewel de seismologen de beving van 1906 via driedimensionale computer-animaties uitstekend kunnen nabootsen, blijft het voorspellen van een nieuwe beving een hachelijke zaak.
Niemand weet precies waar en wanneer zo'n aardbeving zich weer voor zou kunnen doen, maar vrijwel alle seismologen zijn er erover eens dat een grote aardbeving onvermijdelijk weer zal plaatsvinden.
In de ondergrond van Californië bevindt zich een gevoelig netwerk van scheuren die tegen elkaar aan schuren. Naast de San Andreasbreuk , wordt vooral de Haywardbreuk, die onder enkele kwetsbare gebieden van San Francisco doorloopt, als zeer gevaarlijk aangemerkt.
De laatste krachtige aardbeving in het gebied was de zogeheten Loma Prieta-aardbeving in 1989, die een kracht had van 7,1 op de schaal van Richter en tenminste 63 doden veroorzaakte.
woensdag 31 oktober 2007
dinsdag 30 oktober 2007
Telefoonnummer + digitale camera
Vrijdag 26 oktober
Momenteel verblijven we in San Francisco bij vrienden van Gary en Gail (ons gastgezin in Tempe bij Phoenix).
Jeff, Yoko en hun zoontje Issac wonen in centrum San Francisco, Mission District. Yoko verblijft momenteel in Japan om er les te geven.
Jeff werkt voor T-Mobile en heeft hierdoor een sim-kaart 'te veel' welke wij tijdens ons verblijf in de States mogen gebruiken. Dus vanaf heden kan iedereen die ons mist steeds bellen naar 001-925-300-5355. Denk er wel aan dat het 8 uur verschil is (en vanaf volgend weekend terug 9 uur gezien ze hier een week later het uur verzetten).
Vandaag hebben we met de auto in San Francisco rondgereden. We hebben de 49 mile scenic drive gevolgd. Dit is een route met de auto langsheen de mooiste punten van de stad. Wij hebben hiervan mooie foto's genomen doch om technische redenen kunnen we ze niet tonen.
Die technische redenen zijn als volgt: Tiny heeft de camera op één van de laatste uitzichtpunten vergeten op een bank.
Direct teruggereden, wat niet altijd simpel is in San Francisco met éénrichtingsstraten, maar weg was de camera. Bye bye foto's.
Nu blijkt dit toch in de familie te zitten: Tiny's zus, Heidi, heeft eveneens op een trip in San Francisco haar camera verloren.
Dan maar gaan shoppen bij Best Buy, een nieuwe camera gevonden en daarna betaald met de plastic dollars. Leve de credit card.
Hierboven onze oude Sony-camera (waar we overigens toch niet tevreden van waren).
Links onze nieuwe Canon-camera.
Momenteel verblijven we in San Francisco bij vrienden van Gary en Gail (ons gastgezin in Tempe bij Phoenix).Jeff, Yoko en hun zoontje Issac wonen in centrum San Francisco, Mission District. Yoko verblijft momenteel in Japan om er les te geven.
Jeff werkt voor T-Mobile en heeft hierdoor een sim-kaart 'te veel' welke wij tijdens ons verblijf in de States mogen gebruiken. Dus vanaf heden kan iedereen die ons mist steeds bellen naar 001-925-300-5355. Denk er wel aan dat het 8 uur verschil is (en vanaf volgend weekend terug 9 uur gezien ze hier een week later het uur verzetten).
Vandaag hebben we met de auto in San Francisco rondgereden. We hebben de 49 mile scenic drive gevolgd. Dit is een route met de auto langsheen de mooiste punten van de stad. Wij hebben hiervan mooie foto's genomen doch om technische redenen kunnen we ze niet tonen.
Die technische redenen zijn als volgt: Tiny heeft de camera op één van de laatste uitzichtpunten vergeten op een bank.
Direct teruggereden, wat niet altijd simpel is in San Francisco met éénrichtingsstraten, maar weg was de camera. Bye bye foto's.
Nu blijkt dit toch in de familie te zitten: Tiny's zus, Heidi, heeft eveneens op een trip in San Francisco haar camera verloren.
Dan maar gaan shoppen bij Best Buy, een nieuwe camera gevonden en daarna betaald met de plastic dollars. Leve de credit card.
Hierboven onze oude Sony-camera (waar we overigens toch niet tevreden van waren).
Links onze nieuwe Canon-camera.
Foto met Mayor Richard M. Daley
Hieronder een foto genomen tijdens ons bezoek aan de burgemeester van Chicago.
Van links naar rechts:
Father Dan, 'Richie', Peter en ik
Van links naar rechts:
Father Dan, 'Richie', Peter en ik
vrijdag 26 oktober 2007
San Francisco
Zaterdag 27 en zondag 28 oktober
San Francisco is een heel compacte stad waardoor je bijna alles te voet kan doen. Het enigste obstakel, letterlijk dan, zijn de heuvels. SF is gebouwd op enkele tientallen heuvels waarvan sommige steilste stukken 30% en meer bedragen. Zaterdag Financial District, Union Square, Nob Hill en Chinatown bezocht alsook snel door het toeristische Fisherman's Warf gewandeld. 's Avonds met Jeff bij 'den Turk' gaan eten en nadien nog een autoritje door de stad gemaakt waarbij we Mission en Castro district bij nacht hebben gezien. Zaterdagavond was in de uitgaansbuurt van Mission en Castro District bijna de helft van de mensen verkleed, alsof het carnaval was. De grote homogemeenschap in het Castro District viert elk jaar Halloween op straat in de meest opvallende verkleedkleren. Politie hield dit jaar een extra oogje in het zeil omdat het vorig jaar uit de hand was gelopen. Daarna zijn we bij Jeff thuis nog blijven napraten met Brigitta, de Duitse babysitter van Issac. Zondag stond o.a. North Beach, Telegraph Hill met Coit tower, Russian Hill met Lombard Street en Pacific Heights op het programma. 's Avonds nog op z'n Japans gegeten in Japantown en de zonsondergang boven de stad vanop Alamo square gezien. SF is een bizarre stad, in geen enkel opzicht Amerikaans. De stad is heel ruimdenkend, er wordt tegen alles en nog wat geprotesteerd. Tevens zijn er opvallend veel daklozen wat te verklaren valt door het goede weer het ganse jaar door. Normaal vriest het nooit in SF. Veel van deze daklozen zijn psychisch gestoord en ex-militairen welke in Vietnam en Korea dienst hebben gedaan.
Maandag 29 oktober
Vandaag naar de universiteit van Berkeley geweest om het labo van Frederic Theunissen te bezoeken waarmee Tiny het voorbije jaar nauw heeft samengewerkt. Frederic was vandaag net ziek, maar zijn doctoraatstudenten hebben ons het labo rondgeleid. De campus hier is 1 van de groteren en telt 33000 studenten. Nadien nog gaan shoppen om gepaste Halloweenkledij te vinden. Keuze genoeg in dit land maar toch blijft dit een moeilijke opdracht. We waren duidelijk niet de enigen die nog een gepaste outfit moesten zoeken. Rond deze tijd van het jaar gaan er in de grote en kleinere steden specifieke Halloween winkels open en zij sluiten hun deuren weer na 1 november. Je vindt er allerhande verkleedkleren voor klein en groot, akelige attributen en decoratie voor thuis.
Tiny, Jeff en kleine Issac op de zaterdagse markt aan Ferry Building.
Cable car thv het draai- platform.
Lombard Street in Russian Hill. De haarspeld- bochten brengen de hellings- graad van 27% terug naar 16%.
Victoriaanse huizen.
Zonsondergang vanop Alamo Square.
Het stadhuis bij nacht.
San Francisco is een heel compacte stad waardoor je bijna alles te voet kan doen. Het enigste obstakel, letterlijk dan, zijn de heuvels. SF is gebouwd op enkele tientallen heuvels waarvan sommige steilste stukken 30% en meer bedragen. Zaterdag Financial District, Union Square, Nob Hill en Chinatown bezocht alsook snel door het toeristische Fisherman's Warf gewandeld. 's Avonds met Jeff bij 'den Turk' gaan eten en nadien nog een autoritje door de stad gemaakt waarbij we Mission en Castro district bij nacht hebben gezien. Zaterdagavond was in de uitgaansbuurt van Mission en Castro District bijna de helft van de mensen verkleed, alsof het carnaval was. De grote homogemeenschap in het Castro District viert elk jaar Halloween op straat in de meest opvallende verkleedkleren. Politie hield dit jaar een extra oogje in het zeil omdat het vorig jaar uit de hand was gelopen. Daarna zijn we bij Jeff thuis nog blijven napraten met Brigitta, de Duitse babysitter van Issac. Zondag stond o.a. North Beach, Telegraph Hill met Coit tower, Russian Hill met Lombard Street en Pacific Heights op het programma. 's Avonds nog op z'n Japans gegeten in Japantown en de zonsondergang boven de stad vanop Alamo square gezien. SF is een bizarre stad, in geen enkel opzicht Amerikaans. De stad is heel ruimdenkend, er wordt tegen alles en nog wat geprotesteerd. Tevens zijn er opvallend veel daklozen wat te verklaren valt door het goede weer het ganse jaar door. Normaal vriest het nooit in SF. Veel van deze daklozen zijn psychisch gestoord en ex-militairen welke in Vietnam en Korea dienst hebben gedaan.
Maandag 29 oktober
Vandaag naar de universiteit van Berkeley geweest om het labo van Frederic Theunissen te bezoeken waarmee Tiny het voorbije jaar nauw heeft samengewerkt. Frederic was vandaag net ziek, maar zijn doctoraatstudenten hebben ons het labo rondgeleid. De campus hier is 1 van de groteren en telt 33000 studenten. Nadien nog gaan shoppen om gepaste Halloweenkledij te vinden. Keuze genoeg in dit land maar toch blijft dit een moeilijke opdracht. We waren duidelijk niet de enigen die nog een gepaste outfit moesten zoeken. Rond deze tijd van het jaar gaan er in de grote en kleinere steden specifieke Halloween winkels open en zij sluiten hun deuren weer na 1 november. Je vindt er allerhande verkleedkleren voor klein en groot, akelige attributen en decoratie voor thuis.
Tiny, Jeff en kleine Issac op de zaterdagse markt aan Ferry Building.
Cable car thv het draai- platform.
Lombard Street in Russian Hill. De haarspeld- bochten brengen de hellings- graad van 27% terug naar 16%.
Victoriaanse huizen.
Zonsondergang vanop Alamo Square.
Het stadhuis bij nacht.
Golden Gate Bridge, San Francisco, CA
Donderdag 25 oktober
Vanuit het noorden via Coast Highway 1 naar San Francisco gereden: prachtige natuur met rotsstranden, glooiende heuvels met bossen, grasland en dieren.
's Middags geluncht op het strand en een dutje gedaan onder de stralende zon.
Op het strand stonden waarschuwingsborden voor zwemmers: opgepast voor haaien!!! De prachtige Amerikaanse fauna en flora is toch niet te vergelijken met de onze.
We hebben momenteel met onze huurauto reeds 4.500 km afgelegd. De witte kleur van de eerste dag is verdwenen. Autorijden in de VS is toch veel prettiger en minder vermoeiend dan in Europa.
De Golden Gate Bridge bekeken vanuit de noordzijde. Achter de brug ligt de skyline van San Francisco. Morgen via de Golden Gate naar San Francisco.
San Diego branden
Tot op heden nog niets gemerkt van de branden. Normaal gezien trekken we na San Francisco verder naar LA en nadien naar San Diego, vanwaar we onze terugvlucht hebben. Normaal gezien zal er geen probleem zijn, downtown San Diego en de luchthaven zijn niet bedreigd door de branden. Zojuist vernomen op het nieuws hier: tot op heden 1.800 huizen vernield en 7 doden.
En door de branden maken vele Mexicanen er gebruik van om de grens over te steken gezien de controle moeilijker is.
Toen we in 2005 een trip maakte van Chicago naar LA, was er orkaan Katrina.
Hopelijk houdt Immigrations ons niet tegen bij een volgend bezoek aan de VS. Ze gaan ons misschien als een risicofactor beschouwen!
Vanuit het noorden via Coast Highway 1 naar San Francisco gereden: prachtige natuur met rotsstranden, glooiende heuvels met bossen, grasland en dieren.
's Middags geluncht op het strand en een dutje gedaan onder de stralende zon.
Op het strand stonden waarschuwingsborden voor zwemmers: opgepast voor haaien!!! De prachtige Amerikaanse fauna en flora is toch niet te vergelijken met de onze.
We hebben momenteel met onze huurauto reeds 4.500 km afgelegd. De witte kleur van de eerste dag is verdwenen. Autorijden in de VS is toch veel prettiger en minder vermoeiend dan in Europa.
De Golden Gate Bridge bekeken vanuit de noordzijde. Achter de brug ligt de skyline van San Francisco. Morgen via de Golden Gate naar San Francisco.
San Diego branden
Tot op heden nog niets gemerkt van de branden. Normaal gezien trekken we na San Francisco verder naar LA en nadien naar San Diego, vanwaar we onze terugvlucht hebben. Normaal gezien zal er geen probleem zijn, downtown San Diego en de luchthaven zijn niet bedreigd door de branden. Zojuist vernomen op het nieuws hier: tot op heden 1.800 huizen vernield en 7 doden.
En door de branden maken vele Mexicanen er gebruik van om de grens over te steken gezien de controle moeilijker is.
Toen we in 2005 een trip maakte van Chicago naar LA, was er orkaan Katrina.
Hopelijk houdt Immigrations ons niet tegen bij een volgend bezoek aan de VS. Ze gaan ons misschien als een risicofactor beschouwen!
Redwood NP & SP
Woendag 24 oktober
Tijdens het migratieseizoen kan je vanop de hoger gelegen rotsen walvissen in de oceaan waarnemen. En jawel we hebben er (met behulp van de verrekijker) enkele kunnen zien!
Redwood National Park wordt gevormd door Coast Redwoods, de hoogste bomen die op aarde voorkomen. De bomen behoren tot de familie van de Sequoia's en is de grootste en ook de snelstgroeiende boom ter wereld. Een boom kan tot 122 meter hoog worden, en de omtrek van de boom aan de voet is maximaal 7 meter. De meeste bomen worden zeker 600 jaar oud, sommige exemplaren worden zelfs 2000 jaar. Ook tref je hier veel dieren aan, zoals herten, wasberen, pelikanen, visarenden, mountain lions en zelfs zwarte beren.
De kust van Noord Californië is de enige plek ter wereld waar de omstandigheden precies goed zijn voor de Coast Redwood. De combinatie van geografische lengte, klimaat en hoogte beperkt het gebied waar deze bomen kunnen groeien tot enkele honderden mijlen. De temperaturen zijn hier heel gematigd, en er is gedurende het gehele jaar voldoende aanvoer van water. De voornaamste doodsoorzaken zijn de invloed van de mens (tijdens de 19e eeuw zijn erg veel bomen omgehakt), en harde wind. Redwoods hebben geen hoofdwortel, de wortels gaan niet dieper dan 3 à 4 meter en strekken zich 20 tot 27 meter uit. Samen met de aangrenzende State Parks is het Redwood National Park uitgeroepen tot een World Heritage Site and International Biosphere Reserve. Dit zijn bijzondere gebieden die wereldwijd bescherming krijgen.
Tijdens het migratieseizoen kan je vanop de hoger gelegen rotsen walvissen in de oceaan waarnemen. En jawel we hebben er (met behulp van de verrekijker) enkele kunnen zien!
Redwood National Park wordt gevormd door Coast Redwoods, de hoogste bomen die op aarde voorkomen. De bomen behoren tot de familie van de Sequoia's en is de grootste en ook de snelstgroeiende boom ter wereld. Een boom kan tot 122 meter hoog worden, en de omtrek van de boom aan de voet is maximaal 7 meter. De meeste bomen worden zeker 600 jaar oud, sommige exemplaren worden zelfs 2000 jaar. Ook tref je hier veel dieren aan, zoals herten, wasberen, pelikanen, visarenden, mountain lions en zelfs zwarte beren.
De kust van Noord Californië is de enige plek ter wereld waar de omstandigheden precies goed zijn voor de Coast Redwood. De combinatie van geografische lengte, klimaat en hoogte beperkt het gebied waar deze bomen kunnen groeien tot enkele honderden mijlen. De temperaturen zijn hier heel gematigd, en er is gedurende het gehele jaar voldoende aanvoer van water. De voornaamste doodsoorzaken zijn de invloed van de mens (tijdens de 19e eeuw zijn erg veel bomen omgehakt), en harde wind. Redwoods hebben geen hoofdwortel, de wortels gaan niet dieper dan 3 à 4 meter en strekken zich 20 tot 27 meter uit. Samen met de aangrenzende State Parks is het Redwood National Park uitgeroepen tot een World Heritage Site and International Biosphere Reserve. Dit zijn bijzondere gebieden die wereldwijd bescherming krijgen.
Crater Lake NP
Dinsdag 23 oktober
De week voor ons bezoek had het enkele dagen gesneeuwd waardoor de meeste wegen afgesloten waren. Tijdens de zeer lange
winter zijn veel wegen in het park niet begaanbaar en enkel drie maanden per jaar geopend.
Crater Lake is het enigste nationale park in de de Staat Oregon. Het is ongeveer 7.700 jaar geleden ontstaan toen de 3.660 meter hoge Mount Mazama instortte als gevolg van een vulkanische uitbarsting. Het meer heeft een diameter van 8 kilometer, en wordt omringd door steile rotswanden die tot 600 meter boven de oppervlakte van het water uitsteken. Gemiddeld is het meer 457 meter diep. Op één punt bereikt het meer een diepte van 589 meter, en het is daarmee het diepste meer in de Verenigde Staten en het op zes na diepste meer ter wereld. Crater Lake is één van de meest heldere meren ter wereld, en het heeft een prachtige, opvallend diepblauwe kleur.
's Avond was het plan om naar de kust in Oregon door te rijden en vandaar uit zuidelijk te rijden langsheen de kust naar Redwood. We hebben ons plan toch moeten wijzigen. Bleek dit een zeer bochtig weggetje te zijn, geen tweerichtingsverkeer mogelijk zonder enige vorm van bewoning, gsm-ontvangst of wat dan ook (een doorsnee Ardennenweggetje was er niks tegen). Gemiddelde snelheid 30 km/u en we moesten zo ongeveer 120 km afleggen. Op zich geen probleem maar ondertussen was het wel donker geworden dus toch maar voor de zekerheid teruggedraaid en een motel gezocht in de bewoonde wereld.
De week voor ons bezoek had het enkele dagen gesneeuwd waardoor de meeste wegen afgesloten waren. Tijdens de zeer lange
winter zijn veel wegen in het park niet begaanbaar en enkel drie maanden per jaar geopend.
Crater Lake is het enigste nationale park in de de Staat Oregon. Het is ongeveer 7.700 jaar geleden ontstaan toen de 3.660 meter hoge Mount Mazama instortte als gevolg van een vulkanische uitbarsting. Het meer heeft een diameter van 8 kilometer, en wordt omringd door steile rotswanden die tot 600 meter boven de oppervlakte van het water uitsteken. Gemiddeld is het meer 457 meter diep. Op één punt bereikt het meer een diepte van 589 meter, en het is daarmee het diepste meer in de Verenigde Staten en het op zes na diepste meer ter wereld. Crater Lake is één van de meest heldere meren ter wereld, en het heeft een prachtige, opvallend diepblauwe kleur.'s Avond was het plan om naar de kust in Oregon door te rijden en vandaar uit zuidelijk te rijden langsheen de kust naar Redwood. We hebben ons plan toch moeten wijzigen. Bleek dit een zeer bochtig weggetje te zijn, geen tweerichtingsverkeer mogelijk zonder enige vorm van bewoning, gsm-ontvangst of wat dan ook (een doorsnee Ardennenweggetje was er niks tegen). Gemiddelde snelheid 30 km/u en we moesten zo ongeveer 120 km afleggen. Op zich geen probleem maar ondertussen was het wel donker geworden dus toch maar voor de zekerheid teruggedraaid en een motel gezocht in de bewoonde wereld.
maandag 22 oktober 2007
Lake Tahoe & Lassen Volcanic NP
Maandag 22 oktober
Lake Tahoe
Lake Tahoe ligt op de grens met Californië en Nevada. Het is het derde diepste meer van Noord-Amerika en een heel populair vakantie- oord zowel in de zomer als de winter. In de omliggende bergen wordt er in de winter geskied. In 1960 zijn hier de Olympische Winterspelen gehouden.
Lassen Volcanic NP
De laatste vulkaanuit- barsting op het vasteland van de VS, voor Mount St. Helens, was die van Lassen Peak, één van de grootste kegel- vormige vulkanen ter wereld (3.187 m). De heftigste eruptie heeft plaatsgehad in 1915, toen het een gigantische wolk van rook, stoom en as meer dan 10 kilometer de atmosfeer in blies.
Lake Tahoe
Lake Tahoe ligt op de grens met Californië en Nevada. Het is het derde diepste meer van Noord-Amerika en een heel populair vakantie- oord zowel in de zomer als de winter. In de omliggende bergen wordt er in de winter geskied. In 1960 zijn hier de Olympische Winterspelen gehouden.Lassen Volcanic NP
De laatste vulkaanuit- barsting op het vasteland van de VS, voor Mount St. Helens, was die van Lassen Peak, één van de grootste kegel- vormige vulkanen ter wereld (3.187 m). De heftigste eruptie heeft plaatsgehad in 1915, toen het een gigantische wolk van rook, stoom en as meer dan 10 kilometer de atmosfeer in blies.
Yosemite NP
Zaterdag 20 en zondag 21 oktober
Mono Lake
Op weg van Death Valley NP naar Yosemite NP gestopt bij Mono Lake. Mono Lake is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan, het is een van de oudste meren van heel Noord-Amerika. Het heeft een oppervlakte van ruim 150 km². Een van de meest opvallende kenmerken is de aanwezigheid van vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze torens worden tufa’s genoemd. Het duurt vele jaren voordat een tufa is gegroeid. De torens zijn naar schatting 200 tot 900 jaar oud. Het water van het meer is liefst 8 keer zo zout als zeewater.
tufa's in Mono Lake
zonsonder- gang bij Mono Lake
Yosemite NP
Op weg naar Yosemite NP vernemen we dat de toegangsweg, Tioga Road, afgesloten is wegens slechte weersomstandigheden. Wanneer we bij Mono Lake toekomen en ons informeren bij de Ranger, blijkt de weg 20 minuten daarvoor terug opengesteld te zijn. Onderweg op de Tioga Road zien we de reden van afsluiten: sneeuw!!! Tioga Road is de hoogst gelegen weg in de VS. En van uitersten gesproken: vrijdag zaten we op de warmste plek van de VS, met de laagst gelegen weg en een dag later zitten we in de sneeuw op de hoogst gelegen weg van de VS. Gelukkig is het weer omgeslagen en komt de zon terug piepen. Omdat het weekend is, is het ontzettend druk in Yosemite. We vinden een slaapplek in Curry Village. Het betreft een permanente 'camping' met o.a. tenten. De tenten zijn uitgerust met enkel een bed en verlichting. Geen water en vooral geen verwarming! En dit bij temperaturen die 's nachts rond het vriespunt liggen. Hiervoor durven ze dan nog $80 + tax vragen.
Je moet tevens al je voeding in bear lockers wegsteken. Geen voeding of cosmetica in de auto of tent bewaren. Zelfs eten klaarmaken in of rond de tent is verboden.
Voor de tent staat een grote metalen kast om al deze producten in op te bergen.
Yosemite Valley is één van de drukst bezochte plaatsen in de VS met aan de ene kant Half Dome, een 670 meter hoge rots (de steilste in de VS) en aan de andere kant El Capitan, een 900 meter hoog blok graniet. Yosemite is tevens gekend voor zijn grote watervallen (waaronder twee van de hoogste ter wereld). De bekendste waterval is Yosemite Falls (739 meter) en de vijfde waterval van de wereld (qua hoogte). De waterval wordt gevormd door smeltwater en vanaf augustus staat ze dan ook droog.
De 2 bekendste rotsformaties in Yosemite Valley zijn:
1. Half Dome (2693 meter)
Deze gladde halve koepel is het meest markante herkenningspunt van Yosemite Valley. De rots torent 1200 meter boven de bodem van de vallei uit.
2. El Capitan (2307 meter)
Deze grootste granieten monoliet ter wereld, die 900 meter boven de vallei uittorent, is erg populair bij ervaren klimmers.
Het mooiste uitkijkpunt in Yosemite National Park heet Glacier Point, een uitkijkpunt op bijna 1000 meter hoogte, vanwaar je een spectaculair uitzicht hebt over de vallei.
Glacier Point met zicht op Half Dome
El Capitan
Natuur- pracht langsheen de Tioga Road
God Bless America...
Mono Lake
Op weg van Death Valley NP naar Yosemite NP gestopt bij Mono Lake. Mono Lake is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan, het is een van de oudste meren van heel Noord-Amerika. Het heeft een oppervlakte van ruim 150 km². Een van de meest opvallende kenmerken is de aanwezigheid van vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze torens worden tufa’s genoemd. Het duurt vele jaren voordat een tufa is gegroeid. De torens zijn naar schatting 200 tot 900 jaar oud. Het water van het meer is liefst 8 keer zo zout als zeewater.
tufa's in Mono Lake
zonsonder- gang bij Mono Lake
Yosemite NP
Op weg naar Yosemite NP vernemen we dat de toegangsweg, Tioga Road, afgesloten is wegens slechte weersomstandigheden. Wanneer we bij Mono Lake toekomen en ons informeren bij de Ranger, blijkt de weg 20 minuten daarvoor terug opengesteld te zijn. Onderweg op de Tioga Road zien we de reden van afsluiten: sneeuw!!! Tioga Road is de hoogst gelegen weg in de VS. En van uitersten gesproken: vrijdag zaten we op de warmste plek van de VS, met de laagst gelegen weg en een dag later zitten we in de sneeuw op de hoogst gelegen weg van de VS. Gelukkig is het weer omgeslagen en komt de zon terug piepen. Omdat het weekend is, is het ontzettend druk in Yosemite. We vinden een slaapplek in Curry Village. Het betreft een permanente 'camping' met o.a. tenten. De tenten zijn uitgerust met enkel een bed en verlichting. Geen water en vooral geen verwarming! En dit bij temperaturen die 's nachts rond het vriespunt liggen. Hiervoor durven ze dan nog $80 + tax vragen.
Je moet tevens al je voeding in bear lockers wegsteken. Geen voeding of cosmetica in de auto of tent bewaren. Zelfs eten klaarmaken in of rond de tent is verboden.
Voor de tent staat een grote metalen kast om al deze producten in op te bergen.
Yosemite Valley is één van de drukst bezochte plaatsen in de VS met aan de ene kant Half Dome, een 670 meter hoge rots (de steilste in de VS) en aan de andere kant El Capitan, een 900 meter hoog blok graniet. Yosemite is tevens gekend voor zijn grote watervallen (waaronder twee van de hoogste ter wereld). De bekendste waterval is Yosemite Falls (739 meter) en de vijfde waterval van de wereld (qua hoogte). De waterval wordt gevormd door smeltwater en vanaf augustus staat ze dan ook droog.
De 2 bekendste rotsformaties in Yosemite Valley zijn:
1. Half Dome (2693 meter)
Deze gladde halve koepel is het meest markante herkenningspunt van Yosemite Valley. De rots torent 1200 meter boven de bodem van de vallei uit.
2. El Capitan (2307 meter)
Deze grootste granieten monoliet ter wereld, die 900 meter boven de vallei uittorent, is erg populair bij ervaren klimmers.
Het mooiste uitkijkpunt in Yosemite National Park heet Glacier Point, een uitkijkpunt op bijna 1000 meter hoogte, vanwaar je een spectaculair uitzicht hebt over de vallei.
Glacier Point met zicht op Half Dome
El Capitan
Natuur- pracht langsheen de Tioga Road
God Bless America...
zaterdag 20 oktober 2007
Death Valley NP
Vrijdag 19 oktober
Death Valley is de heetste, droogste en laagste plek van heel Noord-Amerika. De vallei bevindt zich voor een belangrijk deel beneden het zeeniveau, en wordt omringd door hoge bergtoppen die vaak met sneeuw zijn bedekt. De hoogte in Death Valley variëert van 86 meter onder het zeeniveau (Badwater) tot 3.368 meter boven het zeeniveau (Telescope Peak).
De unieke flora en fauna hebben zich aangepast aan de extreme omstandigheden. Je vindt hier prachtige zandduinen, uitzonderlijk mooie rotsformaties, schitterende woestijnlandschappen, kraters. De hoogste temperatuur die ooit in het park werd gemeten – in juli 1913 - was 56,7 graden Celcius. De extreme hitte van Death Valley is vooral voelbaar in Badwater; deze zoutvlakte ligt 85,5 meter onder zeeniveau, en is daarmee het laagste punt van het hele westelijke halfrond.
zandduinen nabij Stovepipe Wells
Badwater, 85,5 meter onder zeeniveau
Zabriskie Point, woestijn- landschap met grillig gevormde, kleurrijke rotsen
Death Valley is de heetste, droogste en laagste plek van heel Noord-Amerika. De vallei bevindt zich voor een belangrijk deel beneden het zeeniveau, en wordt omringd door hoge bergtoppen die vaak met sneeuw zijn bedekt. De hoogte in Death Valley variëert van 86 meter onder het zeeniveau (Badwater) tot 3.368 meter boven het zeeniveau (Telescope Peak).
De unieke flora en fauna hebben zich aangepast aan de extreme omstandigheden. Je vindt hier prachtige zandduinen, uitzonderlijk mooie rotsformaties, schitterende woestijnlandschappen, kraters. De hoogste temperatuur die ooit in het park werd gemeten – in juli 1913 - was 56,7 graden Celcius. De extreme hitte van Death Valley is vooral voelbaar in Badwater; deze zoutvlakte ligt 85,5 meter onder zeeniveau, en is daarmee het laagste punt van het hele westelijke halfrond.
zandduinen nabij Stovepipe Wells
Badwater, 85,5 meter onder zeeniveau
Zabriskie Point, woestijn- landschap met grillig gevormde, kleurrijke rotsen
Las Vegas
Donderdag 18 oktober
Hooverdam op weg naar Las Vegas
Vegas, the Cin City. Wat er over Vegas te vertellen valt: veel, heel veel! Maar het spreekwoord hier zegt:
What happens in Vegas, stays in Vegas!
Las Vegas Blvd oftewel The Strip by night
Hooverdam op weg naar Las Vegas
Vegas, the Cin City. Wat er over Vegas te vertellen valt: veel, heel veel! Maar het spreekwoord hier zegt:
What happens in Vegas, stays in Vegas!
Las Vegas Blvd oftewel The Strip by night
woensdag 17 oktober 2007
Grand Canyon NP
Zoals jullie wel hebben gemerkt, hebben wij het enkele dagen zonder internet moeten stellen.
Woensdag 17 oktober stond Grand Canyon op het programma. We waren nu voor de tweede maal in Grand Canyon en het blijft 1 van onze favorieten.
’s Morgens heel vroeg opgestaan om de zonsopgang op Mather Point te gaan bewonderen. Het was koud, heel koud, de temperaturen waren 's nachts onder het vriespunt gezakt maar het zicht was adembenemend. Later op de dag zijn we afgedaald in de canyon voor een wandeltocht van 4 uur, de Kaibab Trail gevolgd tot voorbij Cedar Ridge. Afdalen ging makkelijk, terug naar boven wat moeilijker. Overdag was de temperatuur in de canyon boven de 30°C. Blij dat we de Grand Canyon nu ook te voet hebben kunnen zien. Volgende keer hopen we af te dalen tot aan de Colorado River, een tweedaagse tocht. Of misschien wel een rafting meerdaagse op de Colorado River?
Zonsopgang bij Mather Point
Woensdag 17 oktober stond Grand Canyon op het programma. We waren nu voor de tweede maal in Grand Canyon en het blijft 1 van onze favorieten.
’s Morgens heel vroeg opgestaan om de zonsopgang op Mather Point te gaan bewonderen. Het was koud, heel koud, de temperaturen waren 's nachts onder het vriespunt gezakt maar het zicht was adembenemend. Later op de dag zijn we afgedaald in de canyon voor een wandeltocht van 4 uur, de Kaibab Trail gevolgd tot voorbij Cedar Ridge. Afdalen ging makkelijk, terug naar boven wat moeilijker. Overdag was de temperatuur in de canyon boven de 30°C. Blij dat we de Grand Canyon nu ook te voet hebben kunnen zien. Volgende keer hopen we af te dalen tot aan de Colorado River, een tweedaagse tocht. Of misschien wel een rafting meerdaagse op de Colorado River?
Zonsopgang bij Mather Point
dinsdag 16 oktober 2007
Saguara NP
Maandag 15 oktober onze huurauto opgepikt op de luchthaven en daarna verder gereden naar Tucson, AZ. Dit ligt een 2,5 uur rijden ten zuiden van Phoenix, richting de Mexicaanse grens. Ten westen van Tucson ligt het Nationale Park Saguara, bekent om zijn saguara-cactussen.
De veelarmige saguaro-cactus is het symbool van de staat Arizona. Het is de grootste en een van de langzaamst groeiende van alle cactussoorten. Op een leeftijd van 50 jaar is de cactus nog maar 2 meter hoog. Als hij rond de 75 is, vertakt hij zich voor de eerste keer, hij kan wel 40 'armen' krijgen. De saguaro bereikt zijn volle lengte als hij ongeveer 150 jaar oud is.
Ze kunnen wel 15 meter hoog worden en 200 jaar oud worden. De saguaro groeit voornamelijk is de Sonoran Desert, een van de warmste en droogste gebieden van Amerika. In de zomer wordt het al gauw 40º Celcius, en in de meeste jaren valt er minder dan 30 cm neerslag. Soms is het maanden achtereen droog. De planten en dieren die hier leven, hebben zich aan deze omstandigheden aangepast. Volwassen planten wegen tot 8 ton, vooral omdat ze ontzettend veel water kunnen vasthouden. Het wortelstelsel van een saguaro spreidt zich in alle richtingen tot 30 meter uit, en ligt maar 5 centimeter onder de oppervlakte. Na een regenbui kan de cactus zoveel water opzuigen, dat hij er twee jaar op kan teren.
Tevens het Arizona-Sonora Desert Museum bezocht waar de fauna en flora van de locale woestijn te bezichtigen zijn. Het weer was weer fantastisch, naar Belgische normen een hete zomerdag, naar locale normen een koele herfstdag! Temperatuur klom richting de 30°C en geen wolkje te bespeuren aan de blauwe hemel.
We verblijven momenteel nog steeds bij Gary en Gail, Amerikaanse kennissen.
Het programma voor dinsdag is nog onzeker, vermoedelijk richting Grand Canyon.
zaterdag 13 oktober 2007
Vlucht AA 89
'The Bean' in Millenium Park
Me and Judd
Halloween- versiering bij de McManus, Pete's burenTiny's vlucht van Brussel naar Chicago is vertrokken met 2u20 vertraging.
Dit heeft als gevolg dat ze haar aansluiting naar Phoenix ook zal missen. Gelukkig is er 's avonds nog een vlucht naar Phoenix maar met als gevolg dat haar reistijd verlengd wordt met zeker 4u30. Ik heb zojuist bij AA geïnformeerd of ik ook niet de avondvlucht kon nemen doch er was nog enkel plaats in First Class...
Donderdag 11 oktober zou ik met Peter meegaan naar een conferentie over industriele vastgoed. Doch op de allerlaatste moment zijn de plannen gewijzigd.
Ik had via Wim contact met een medewerker, Judd, van Porsche. Wim vroeg hem of ik niet eens kon langskomen. Was er die dag toch juist een evenement. Alle nieuwe klanten van Porsche werden uitgenodigd om op een circuit te komen rijden. En ik was bij de gelukkige! Heel de dag toerkes rijden en daarbij nog lekker eten!
Op 31 oktober wordt hier Halloween gevierd. Bij veel mensen en zelfs in de inkomhal van het stadhuis, hangt er Halloweenversiering. Toch ongelooflijk hoe de mensen hier reeds een maand op voorhand daar naar toeleven.
911
Woensdag 10 oktober heb ik op aanraden van Mayor Daley het 911 call center van Chicago bezocht. Ik dacht daar niet al te veel te zien maar wat ik heb heb gezien is gewoonweg onvoorstelbaar.
In het call center komen alle dringende (911) alsook niet dringende (311) oproepen binnen voor de stad Chicago, gemiddeld 20.000 oproepen per dag.
Bij elke oproep die binnen komt, komt direct de gegevens van de abonnee en de plaats van waar hij belt, zelfs met een gsm, op het scherm. In november krijgt elke call taker een nieuwe tafel zodat bij elke oproep tevens de camerabeelden worden getoond van de plaats of straat vanwaar het slachtoffer belt!
Als ik 911 in het Nederlands bel, dan wordt ik binnen de minuut doorverbonden met een tolk.
Verder komen in het call center alle camerabeelden van Chicago binnen.
Het is zelfs zo dat er camera's hangen die bv. op geweerschoten reageren en zich onmiddellijk naar de plaats van het delict richten. Het is reeds gebeurd dat ze het slachtoffer nog zien neervallen en de dader zien wegvluchten met het pistool in zijn hand.
Het call center is in geval van grote evenementen of nood ook een crisiscentrum waar allerlei diensten samenkomen.
Zij hebben toegang tot allerlei gegevens.
Eén druk op het scherm en ze hebben alle vliegtuigen in kaart die momenteel in de lucht hangen, met snelheid, route, vluchtnummer, actuele hoogte,...
Radarbeelden van het weer, 3D beelden van de stad, noem het op en ze toveren het op het scherm met de nodige info erbij.
In het center zit tevens een afdeling van de stad die o.a. de vuilnis ophalen maar ook in de winter sneeuw ruimen en strooien. Op belangrijke invalswegen hebben zij toestellen staan welke infraroodstralen op het asfalt 'schieten' zodat ze de temperatuur van de weg meten. In combinatie met het weerbericht en de eventuele neerslag beslissen ze of er gestrooid moet worden of niet.
Het gebouw op zich is explosiebestendig en alles is dubbel voorzien, de electriciteitstoevoer, water, gas, batterijen, generators,...
Verder is het gebouw voorzien van een fitness ruimte en perszaal.
Het center heeft doorheen de stad zijn eigen telefoonlijnen aangelegd zodat in geval van nood er steeds telefoonverkeer mogelijk is.
Natuurlijk hebben ze mij nog niet alle mogelijkheden verteld die er voor handen zijn dus het is gewoonweg ongelooflijk welke mogelijkheden er allemaal zijn.
In het call center komen alle dringende (911) alsook niet dringende (311) oproepen binnen voor de stad Chicago, gemiddeld 20.000 oproepen per dag.
Bij elke oproep die binnen komt, komt direct de gegevens van de abonnee en de plaats van waar hij belt, zelfs met een gsm, op het scherm. In november krijgt elke call taker een nieuwe tafel zodat bij elke oproep tevens de camerabeelden worden getoond van de plaats of straat vanwaar het slachtoffer belt!
Als ik 911 in het Nederlands bel, dan wordt ik binnen de minuut doorverbonden met een tolk.
Verder komen in het call center alle camerabeelden van Chicago binnen.
Het is zelfs zo dat er camera's hangen die bv. op geweerschoten reageren en zich onmiddellijk naar de plaats van het delict richten. Het is reeds gebeurd dat ze het slachtoffer nog zien neervallen en de dader zien wegvluchten met het pistool in zijn hand.
Het call center is in geval van grote evenementen of nood ook een crisiscentrum waar allerlei diensten samenkomen.
Zij hebben toegang tot allerlei gegevens.
Eén druk op het scherm en ze hebben alle vliegtuigen in kaart die momenteel in de lucht hangen, met snelheid, route, vluchtnummer, actuele hoogte,...
Radarbeelden van het weer, 3D beelden van de stad, noem het op en ze toveren het op het scherm met de nodige info erbij.
In het center zit tevens een afdeling van de stad die o.a. de vuilnis ophalen maar ook in de winter sneeuw ruimen en strooien. Op belangrijke invalswegen hebben zij toestellen staan welke infraroodstralen op het asfalt 'schieten' zodat ze de temperatuur van de weg meten. In combinatie met het weerbericht en de eventuele neerslag beslissen ze of er gestrooid moet worden of niet.
Het gebouw op zich is explosiebestendig en alles is dubbel voorzien, de electriciteitstoevoer, water, gas, batterijen, generators,...
Verder is het gebouw voorzien van een fitness ruimte en perszaal.
Het center heeft doorheen de stad zijn eigen telefoonlijnen aangelegd zodat in geval van nood er steeds telefoonverkeer mogelijk is.
Natuurlijk hebben ze mij nog niet alle mogelijkheden verteld die er voor handen zijn dus het is gewoonweg ongelooflijk welke mogelijkheden er allemaal zijn.
woensdag 10 oktober 2007
Chicago en burgemeester Richard M. Daley
Mayor Daley's office
Groen dak van het stadhuis met de bijenkasten
De skyline by night met het grootste gebouw van Noord-Amerika, de Sears toren
Sinds maandag ben ik terug in Chicago. Home sweet home...
Het is altijd leuk om terug in Chicago te zijn.
Tijdens mijn vlucht heb ik een leuke Amerikaanse dame uit Wisconsin leren kennen wiens dochter in Wiekevorst woont.
Het weer was de afgelopen weken extreem 'hot' hier. Vorig weekend was het de marathon van Chicago en door de hitte viel er één dode.
Vandaag (dinsdag) was het nog prachtig weer doch je voelt dat het aan het veranderen is en normaal zal het weer tegen het einde van de week flink gaan afkoelen met herfstweer als gevolg. Ondanks de lage temperaturen is het voordeel hier van herst- en winterweer dat er toch meestal zon schijnt met daarbij een blauwe hemel.
Op dinsdag 9 oktober om 3 PM stond een ontmoeting op het programma met de burgemeester van Chicago, Richard M. Daley. De man is gewoonweg een icoon hier. Zijn vader was reeds verschillende ambtstermijnen burgemeester van Chicago en 'Richie' is sinds 1989 burgemeester. Nog één ambtstermijn erbij en hij is de langst regerende burgemeester ooit van Chicago. Hij is gewoonweg fantastisch. Je merkt dat wanneer je met hem praat. Zijn grootste ambitie is om in 2016 de Olympische Spelen naar Chicago te halen. Gezien mijn Belgische afkomst vroeg hij mij of ik geen goed woordje kan doen bij Jacques Rogge... Natuurlijk ga ik dat doen!
De ontmoeting met de burgemeester was geregeld door Father Dan, pastoor van Bridgeport, een wijk in de South Side of Chicago. De man is echt knettergek maar dan positief opgevat. Wat hij allemaal deed en zei op de weg naar het stadhuis is gewoonweg niet vatbaar voor publicatie.
Na de ontmoeting zijn we naar het dak van het stadhuis gegaan. Daley is erg begaan met het milieu en daarom is het dak van het stadhuis uitgerust met een groen dak. Er staan zelfs twee bijenkasten op het dak van het stadhuis!
Woensdag staat er een business trip op het programma: op aanraden van de burgemeester ga ik de 911 centrale bezoeken van Chicago.
's Avonds nog een stapje gezet in de North site of Chicago zijnde Old Town, één van de betere en gegoede wijken van Chicago.
dinsdag 9 oktober 2007
New York City
Zich van Rockefeller Skydeck op Empire State Building en Manhattan.
Times Square by night.
Central Park met zicht op Manhattan.
Het Vrijheidsbeeld met de skyline of Manhattan.
Voor wie het nog niet wist, van donderdag 30 augustus tot maandag 3 september, hebben wij een citytrip naar New York City gemaakt.
In enkele woorden NYC omschrijven: druk, duur, uitersten en natuurlijk een wereldstad.
Ik had heel de citytrip georganiseerd zonder dat Tiny hiervan wist. Twee dagen op voorhand gezegd dat ze de koffers mocht pakken maar de bestemming bleef nog topsecret.
New York is Amerikaans en toch weer niet, New York is gewoonweg New York, met niets te vergelijken. In deze stad is alles te vinden en te koop.
In een notedop wat we hebben bezocht: Vrijheidsbeeld + Ellis Island, Wallstreet + NYSE, Ground Zero, Italiaanse & Chinese wijk, Central Park, Times Square, UN hoofdkwartier, Rockefeller toren en rondritten gemaakt door Manhattan, Brooklyn & Harlem.
Ons hotel was tevens een aanrader, prachtig ingericht en dichtbij the Empire State building: Hotel Roger Williams (http://www.hotelrogerwilliams.com/home.php)
Baggage claim
Voor wie geïnteresseerd is hoe het verhaal is afgelopen met ons baggageverlies met Oudjaar:
British Airways heeft ons €400 terugbetaald. Dit is een schoon bedrag maar het dekt niet al onze onkosten. Na een reactie van ons, bleef BA bij dit bedrag.
Beter dan niets uiteraard maar onze leuze luidt voortaan:
nooit meer British Airways en nog minder vliegen via Londen Heathrow!!!
3 maal via Londen gepasseerd en 2x baggage kwijt en komt daarbij nog eens de urenlange wachtrijen voor de veiligheidscontrole (zelfs na het uitstappen van een vlucht uit de VS). En een luchthaven die veel te klein is en een grondige opknapbeurt nodig heeft.
British Airways heeft ons €400 terugbetaald. Dit is een schoon bedrag maar het dekt niet al onze onkosten. Na een reactie van ons, bleef BA bij dit bedrag.
Beter dan niets uiteraard maar onze leuze luidt voortaan:
nooit meer British Airways en nog minder vliegen via Londen Heathrow!!!
3 maal via Londen gepasseerd en 2x baggage kwijt en komt daarbij nog eens de urenlange wachtrijen voor de veiligheidscontrole (zelfs na het uitstappen van een vlucht uit de VS). En een luchthaven die veel te klein is en een grondige opknapbeurt nodig heeft.
Abonneren op:
Posts (Atom)