Banff National Park

Banff Avenue met zicht op de Cascade Mountain.

Nu we onze eigen auto hadden, konden we makkelijker op zoek naar een woonst en werk. We besloten eerst richting Lake Louise te rijden. Jurgen had in februari eigenlijk al een jobaanbieding gekregen als 'Security Officer' in het hotel Lake Louise Inn. Omdat er in Lake Louise geen huizen zijn, enkel hotels, is het de regel dat de werkgever een kamer voorziet voor het personeel. Jurgen kreeg dus een kamer, maar als niet-staff mocht ik daar niet wonen. Een job was er voor mij niet beschikbaar wegens de hiring freeze ten gevolge van de economische crisis. Toch probeerden we nog eens persoonlijk te gaan onderhandelen, maar het management gaf niet toe... Dus moesten we verder op zoek naar werk.

Het plaatsje Lake Louise is eerder klein. Er zijn slechts enkele winkels en hotels. Het berglandschap is wel één van de mooiste van Canada en hier bevindt zich tevens het grootste skigebied van Canada. Vanuit het plaatsje Lake Louise moet je 5 minuten rijden om het meer zelf te bereiken. Dit meer is de meest bezochte plaats in de Rocky Mountains. Het wordt omringd door een schilderachtig berglandschap, en aan de oever staat het imposante Fairmont hotel 'Chateau Lake Louise'. Het meer was nu volledig bedekt met ijs en sneeuw waardoor we erop konden wandelen. Ook in de zomer blijft het water ijskoud, slechts iets boven het vriespunt. Begin augustus wordt de hoogste temperatuur (4°C) bereikt. Het water heeft dan een blauwgroene kleur.

Achteraf gezien leek Lake Louise ons toch net iets te klein om te wonen en te werken. Het plaatsje Banff in Banff NP daarentegen viel ons direct in de smaak. Banff is het toeristische centrum van het nationale park. Het telt ruim 5.000 inwoners en in de zomer loopt dit gemakkelijk op tot 35.000. Elk jaar bezoeken ruim 4 miljoen toeristen de stad Banff. Het heeft een groot gamma aan winkels, restaurants, bars,... Aangezien het in een nationaal park ligt, is de woongelegenheid gelimiteerd. Je kan alleen in Banff wonen als je hier werkt. Elke werkgever voorziet ook hier een huis of appartement met al dan niet gedeelde accomodatie voor zijn werknemers. Jongeren vanuit de hele wereld komen naar Banff om te skiën of snowboarden en te werken. Er verblijven hier vooral Australiërs, Engelsen en Canadezen vanuit andere provincies.

Bow River in Banff met zicht op de Norquay Mountain.

Oversteek op de Bow River.

Treinstation in Banff met zicht op de Inglismaldie Mountain.

Werk vinden was hier toch redelijk gemakkelijk. Ondanks de economische crisis die ook hier voelbaar is, hadden we binnen de week allebei werk. Jurgen werkt nu full-time bij 'Mountain Chocolates' en part-time bij de Amerikaanse supermarkt keten 'Safeway', en ik werk part-time bij 'Mountain Chocolates' en part-time bij 'Starbucks'. Mountain Chocolates is een chocolade winkel gelegen op de brede Banff Avenue waar de meeste hotels, restaurants en winkels te vinden zijn. Het maakt zijn eigen chocoladewerk zoals bear paws (berenpoten), murtles, fudges en notenclusters. Maandag en dinsdag runnen Jurgen en ik de chocolade winkel volledig op onszelf van 9 am tot 9 pm. We maken dan zelf chocoladewerk en bedienen de klanten. Gelukkig is het vrij gemakkelijk om van de chocolade af te blijven want de chocolade is eerder slecht. Er is maar weinig in de winkel dat we echt lekker vinden. Maar de baas treedt ons hier in bij. Hij lust zelf ook niets van wat hij verkoopt, zolang het maar verkoopt.... Vooral in de weekends staat de winkel vol met klanten die maar al te graag het overprijsde chocoladewerk willen kopen. Het is bijna niet te geloven, maar de omzet bedraagt enkele tienduizenden dollars per maand.

Voor wie Starbucks niet kent, Starbucks is in Noord-Amerika wereldberoemd en de de grootste koffieonderneming in het segment van de meeneemkoffie's. Het gamma bestaat uit koffie, thee, chocolademelk, limonades, fruitsappen en natuurlijk hierbij donuts, brownies en muffins.
Koffie's kunnen in allerhande smaken worden verkregen door een mix van espresso-shots, gestoomde melk en de gewenste smaak (siroop).

Onze straat in Banff... Het staff-huis van Mountain Chocolates ligt downtown in Otter Street met zicht op de Cascade Mountain.

Wildlife in onze tuin. Aangezien Banff stad in een nationaal park ligt zie je af en toe herten en andere dieren op straat.

Province Alberta

Na Toronto gingen we terug langs bij Jean-Louis in Montréal. We hadden bij hem het grootste deel van onze bagage laten staan tijdens onze rondreis. Bij Jean-Louis maakten we tevens kennis met zijn buurman Dann, een gepensioneerde cipier en lid van de motorclub Blue Knights (dit is een internationale motorclub voor politiemensen, cipiers, douaniers,...). Nu bleek dat Dann tevens bevriend is met Bruno, één van onze beste Belgische vrienden. Bruno had enkele jaren geleden in Montréal ook Dann en Jean-Louis ontmoet... Of hoe de wereld echt wel klein kan zijn.

Vlnr Dann, Jurgen en Jean-Louis

Donderdag 5 maart namen we een binnenlandse vlucht naar Calgary in de provincie Alberta. Na zo'n 2 maanden reizen in de provincies Québec en Ontario werd het wel eens tijd om centjes te verdienen, en een vaste stek te vinden. Het reizen met de valies had voor mij -niet voor Jurgen- lang genoeg geduurd. Ik had nood aan wat meer stabiliteit en zekerheid. Ondanks er in het oosten van Canada veel te beleven valt, snakten we meer naar de prachtige natuur in het westen van Canada. Ook zouden er in de provincie Alberta meer jobs openstaan dan in de rest van Canada. Dus... ready to go West! Up to 'The Rocky Mountains'.

Na iets meer dan 4 uur vliegen vanuit Montréal kwamen we om 23u30 aan in de luchthaven van Calgary. Daar werden we opgepikt door onze Belgische vriend Gert, tevens een ex-collega van Jurgen. Gert is met zijn familie de voorbije zomer naar Canada geëmigreerd. Zij wonen nu in Okotoks, zo'n 35 km ten zuiden van Calgary. Gert heeft net zijn opleiding beëindigd bij de Calgary Police en is in zijn laatste weken stage. Bij hen hebben we de eerste nachten mogen logeren en hebben we ons voornamelijk bezig gehouden met het zoeken naar jobs, woonst en een auto. Het zoeken naar een auto ging het vlotst. 's Avonds zagen we op de Canadese kijiji.ca website een advertentie van een Ford Explorer 4.0L V6 (1997) die er nog maar 20 minuten geleden was opgezet. Even gebeld voor een afspraak, en de volgende dag was de auto van ons. Naderhand alles in orde gebracht in verband met de verzekering en nummerplaat. Eindelijk mobiel!

Onze auto voor het huis van Gert en Helen in Okotoks.

Gert, Helen, en hun 3 kinderen Lien, Hannelore en Tyler hadden ons in het weekend meegenomen voor een wandeling in de bossen aan de rand van de Rocky Mountains. De verse sneeuw van voorbije nacht maakte dat we makkelijk konden zien welke dieren kortelings waren gepasseerd. Je ziet regelmatig sporen van konijnen, eekhoorns en herten, maar op onze wandeling moest er ook kortelings een coyote of wolf zijn gepasseerd... Of waren het toch maar sporen van een hond? Wij houden het bij een wolf... ;-) Berenpoten zie je nu niet, want zij houden nog hun winterslaap. Beren verschuilen zich in de winter in holen en zij slapen zo'n 7 maanden per jaar.

Vlnr Jurgen, Gert, Hannelore, Lien, Tyler en Helen tijdens onze wandeling.

Toronto, Ontario

Eindelijk nog eens nieuws van ons! Aangezien we voorbije week niet over internet beschikten, en aangezien Jurgen en ik een aantal zaken in orde moesten brengen zoals auto, huis en werk (later meer hierover), hebben we onze blog niet kunnen aanvullen. We hopen dat jullie onze blog verder blijven volgen, dus haak zeker niet af...


Toronto is de hoofdstad van de provincie Ontario, het economische centrum van Canada en tevens de grootste stad van Canada. De stad heeft een gemengde bevolking door de komst van veel immigranten van over de hele wereld. Toronto wordt vaak gezegd één van de meest leefbare steden ter wereld te zijn, onder andere door de milieuvriendelijkheid, hoge welvaart en relatief weinig misdaad vergeleken met andere grote steden.

Schaatsbaan in downtown, met op de achtergrond het voormalige stadhuis.

Het nieuwe stadhuis, ontworpen door een Fin.

Zicht op een deel van Toronto vanuit de haven, met rechts de CN Tower.

Zondag 1 maart bezochten we de beroemde CN Tower (Canadian National Tower), één van de hoogtepunten van Toronto's skyline. De CN Tower is de op een na hoogste vrijstaande toren ter wereld met een hoogte van 553 m, en doet dienst als zendmast en toeristenattractie. Een eerste uitdaging is de lift die je met een snelheid van 22km/u in 58 seconden naar een hoogte van 346m brengt. Eens boven stond er ons nog een tweede uitdaging te wachten... een glazen vloer op een hoogte van 342m. Verstand op nul gezet en ja het was ons gelukt om er over te wandelen... voor mij dan toch ;-)

Verder bezochten we nog Eaton Center, Lawrence Market, Kensington Market, Chinatown, Yorkville, Little Italy, en Harbourfront. We hadden graag de beroemde skyline van Toronto bekeken vanop 1 van de eilandjes voor de kust van Toronto, maar jammer genoeg varen de boten niet uit tijdens de winter.

Niagara Falls, Ontario

Links de Amerikaanse en rechts de Canadese watervallen in de vorm van een hoefijzer.

Dinsdag 24 februari nog maar eens vroeg uit de veren voor een busrit van 12 uur richting Niagara Falls. In het laagseizoen zijn de bussen maar halfvol wat het reizen een heel stuk comfortabeler maakt. Bij de grensovergang met Canada kon ik het weeral allemaal uitleggen... een open werkvisum, toch nog woonachtig in België, geen werk in Canada, en of ik niets had aan te geven. Geen alcohol of sigaretten?? Natuurlijk niet. Tja, toch de valiezen moeten openen en over de stomste dingen maar vragen stellen...
Canadian Immigrations staat gekend heel gemakkelijk te zijn, doch achteraf gezien deden ze zelfs moeilijker dan de Amerikaanse. Ons visum blijkt meer problemen te scheppen dan dat het een vrijgeleide is om Canada gemakkelijk terug binnen te komen. Uiteindelijk toch terug 'Admitted' en voor de tweede keer heel de bus laten wachten.

De Niagara watervallen liggen op de grens tussen de staat New York in de Verenigde Staten en de provincie Ontario in Canada. De waterval is het resultaat van geologische processen die nog steeds voortduren. Toen aan het einde van de laatste ijstijd (12.000 jaar geleden) de gletsjers krompen, vond het water van het Eriemeer, dat vroeger naar het zuiden wegstroomde, een uitweg over de Niagarabergkam naar het Ontariomeer. Door de werking van het vallende water is sindsdien de bergkam uitgehold en ingestort met de spectaculaire watervallen tot gevolg.

Woensdag bezochten we de watervallen. We hadden geluk dat het die dag net iets warmer was. Dit was nog maar de tweede dag sinds we zijn toegekomen in Canada dat we de lente voelden aankomen. Je moest uitkijken waar je liep want het ijs op de bomen viel in grote hoeveelheden omlaag.

Eerst gingen we kijken langs de Amerikaanse kant. Via een brug kan je als voetganger eenvoudig de VS bereiken, maar ook daar moet je weer Immigrations passeren. Dit keer bijna geen vragen. Op onze terugweg bij de Canadese Immigrations begrepen ze alweer maar moeilijk onze situatie: een Belgisch paspoort met een open werkvisum voor Canada, tijdelijke toeristenvergunning voor de VS, en woonst in België. En dan te bedenken dat we daar te voet stonden, zonder bagage, alsof we zo Canada zouden binnenkomen...
Hoewel de Canadese kant het populairst is om de watervallen te bezichtigen, is het ook zeker de moeite om een kijkje te nemen vanop Goat Island in de VS. De Amerikaanse zijde is wel veel minder ontwikkeld voor de toeristen dan de Canadese en dit is eerder uitzonderlijk. Het Canadese Niagara Falls met zijn vele hotels, casino's en attracties lijkt een beetje op Las Vegas, enkel kleiner en minder warm.

Zicht op de watervallen vanop de Amerikaanse zijde

The American Falls gezien vanop de Canadese zijde

De breedte aan de top van American Falls is ongeveer 253 meter in een rechte lijn. De totale lengte van de gebogen rand is ongeveer 290 m. De hoogte van de waterval is 21 meter waarna het water neerslaat op een partij rotsen die door een grote verschuiving daar in 1954 terecht zijn gekomen. De diepte van het water aan de top van de American falls bedraagt slechts 0,6 m.

De Canadian Horseshoe Falls zijn 671 meter breed. In het midden van de Horseshoe Falls is het water ongeveer 3 meter diep en passeert het de rand van de waterval met 32 km/u. De hoogte van de waterval is 53 meter. De diepte van de rivier aan de voet van de watervallen is zelfs meer dan de hoogte van de waterval, namelijk 56 meter.

Er wordt in Niagara veel elektriciteit opgewekt en de hoeveelheid water die over de watervallen naar beneden stort is dan ook vrij nauwkeurig geregeld. Het onttrekken van water voor waterkrachtcentrales heeft het erosieproces vertraagd van ongeveer 90 cm per jaar tot ongeveer 30 cm per tien jaar. Tijdens de nacht en het laagseizoen wordt er meer electriciteit opgewekt met als gevolg dat de kracht van de watervallen afneemt.

The Canadian Horseshoe Falls

Doordat het snelstromende water aan de voet van de watervallen deels was dichtgevroren konden we jammer genoeg geen boottochtje maken met de 'Maid of the Mist'.

Het gevolg van de constante nevel

De Falls tijdens de zomer van 2004

Boston, Massachusetts

State House

Woensdag 18 februari vroeg uit de veren omdat we om 7u30 hadden afgesproken om via carpooling vanuit Québec richting Montréal te rijden. Voor de provincie Québec is er een website waarop mensen hun beschikbare plaatsen in de auto kunnen aanbieden. Zo worden kosten gedeeld en is het een stuk goedkoper om te reizen. Spijtig genoeg geldt de website niet voor heel Canada, want de bus, vliegtuig en de trein zijn hier verschrikkelijk duur. In de provincie Ontario is carpooling zelfs verboden door de wet!!! Enkele busmaatschappijen hebben dit voor elkaar gekregen. Zij hadden schrik klanten te verliezen indien carpooling te populair zou worden. Begrijpen wie begrijpen kan...
Maar zoals gezegd, om half acht 's morgens aan het busstation in Québec en om 10 uur reden we Montréal binnen. Snel de metro op richting het busstation van waaruit dagelijks om 10u45 de bus vertrekt richting Boston.
Na een klein uurtje stonden we dan ook aan de grens met de Verenigde Staten. Bij Immigrations was het natuurlijk weer vragen beantwoorden over hoe en wat en waar en hoelang we gingen blijven... Gelukkkig werden we weeral 'admitted' en ging de busreis via de prachtige staten Vermont en New Hampshire verder richting Massachusetts met als eindbestemming Boston.

In Boston toegekomen, hadden we tijdens ons eerste half uurtje 3 aangename contacten met vreemden. Mensen die ons met veel plezier verder hielpen zonder dat we daar ook maar achter vroegen. Ofwel zagen we er echt hopeloos verloren uit, ofwel is er toch een groot verschil met de mensen 'op straat' van Québec. Ikke dus weer wreed content om terug in de States te zijn!

In Boston verbleven we 5 nachten bij Belgische vrienden, Koen en Sigrid. Sigrid is tevens van Lier afkomstig. Zij wonen voor een 5-tal maanden in Cambridge nabij Boston, en werken daar aan de Universiteit van Harvard, tevens de universiteit waar Barack Obama Rechten heeft gestudeerd...


Boston werd in 1630 gesticht en is hiermee één van de oudste maar ook één van de rijkste steden van de VS. Het wordt ook beschouwd als de officieuze hoofdstad van New England. Kolonisten gaven de nieuwe vestiging de naam Boston naar de gelijknamige stad in Lincolnshire in Engeland, waar een aantal van hen vandaan kwamen.

Boston is de bakermat van de Amerikaanse Revolutie. De eerste schermutselingen die tot de revolutie leidden vonden er plaats op 5 maart in 1770, toen Britse soldaten het vuur openden op protesterende burgers (het Boston Massacre).
Met de Boston Tea Party op 16 december 1773 begonnen de inwoners van Boston een boycot tegen de belasting op geïmporteerde producten zoals thee, ingesteld door het Britse parlement.
De eerste veldslagen van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog vonden plaats in de vroege morgen van 19 april 1775 in Lexington en Concord, twee plaatsen op 20 tot 30 km ten westen van Boston.
Na de onafhankelijkheidsverklaring in 1776 werd Boston een welvarende havenplaats en het werd officieel een stad in 1822.

Onderwijs neemt in Boston een belangrijke plaats in. Er zijn meer dan honderd universiteiten en colleges in Boston en omgeving, met de Harvard universiteit in Cambridge als bekendste.


Boston is echt een prachtige en leuke stad. Zeker een omweg waard en de stad komt dan ook in onze top drie van Amerikaanse steden.

Een monument ter nagedachtenis van de holocaust


Québec
Op onze laatste dag in Québec hebben we de waterval van Montmorency bezocht. De waterval is in de winter deels bevroren en onderaan de waterval zijn er grote bergen sneeuw doordat de opspattende nevel bevriest en weer neerslaat.

Ter vergelijking: De Montmorency waterval in de zomer van 2004