Ottawa, Ontario

Gedurende het laatste weekend van januari en het eerste weekend van februari is er in Montréal 'la fête des neiges'. In het Parc Jean-Drapeau op Île Sainte-Hélène zijn er dan verschillende winteractiveiten voorzien (voornamelijk voor kinderen) die ondanks de koude veel volk trekken.

De skyline van Montréal bij valavond met de bijna dichtgevroren Sint-Laurensrivier.

Na bijna één maand in Montréal te hebben verbleven, zijn we dinsdag doorgetrokken naar Ottawa, de hoofdstad van Canada. Hoewel Ottawa in het begin een houthakkersstad was, heeft het zich geleidelijk aan ontwikkeld tot een echte hoofdstad van het verenigde Canada. Hier is het parlement gevestigd, the Supreme Court en allerlei musea. De stad is tevens wereldberoemd wegens het hotel Château Laurier en het Rideaukanaal... in de zomer een oase van rust en groen en in de winter de grootste ijspiste ter wereld, in totaal 8 km lang. Hierop schaatsen onder andere ambtenaren door het hart van de stad naar hun werk. Ook wij hebben ons op het gladde ijs gewaagd, weliswaar nog zonder ijsschaatsen aan. Ottawa ligt in Ontario doch op de grens met Québec, de grens wordt gevormd door de Ottawarivier.

Parlement Hill gezien vanuit Québec.

De 'Centennial Flame' brandt voor de 'Peace Tower' waar het parlement zetelt.

Het uitzicht vanop Parlement Hill richting Québec.
Let op de dichtgevroren Ottawarivier.

Woensdag bezochten we de tijdelijke tentoonstelling van Bernini in The National Gallery of Canada.

Op het dichtgevroren Rideaukanaal proeven van een zoete Canadese specialiteit: beverstaart.

Zoals in Montréal logeren we ook nu weer bij mensen thuis, en ook deze keer zijn er 2 katten bij. Een trend hier bij de huiskatten is om de nagels ervan te laten trekken. Geen miserie met kapotte gordijnen en zetels, alleen kunnen ze nooit meer buiten omdat ze zich onvoldoende kunnen verdedigen.

De vaste bewoners van de parlementstuin genieten van de zon.














Hierbij de eerste 'cops' foto. Patrouille per quad tijdens 'la Fête des Neiges'.


En voor de collega's van de Wegpolitie: onlangs heb ik hier op de snelweg een voorbeeld gezien van hoe het ook bij ons zou moeten zijn. Een verkeersongeval waarbij de Highway Patrol stond en gesignaleerd door de Regie der Wegen!!! (voor de niet-collega's: de signalisatie wordt in den Belgique door onszelf voorzien en niet door de Regie der Wegen hoewel het eigenlijk wel tot hun taken behoort)

Jean-Dominique, onze gastheer in Montréal en mezelf

Il fait "frette".

Il fait "frette". Frette is een Québecois woord dat men hier gebruikt bij héél koud weer. En dat is het momenteel ook. Als je buitenkomt dan vriest precies je neus toe; alsof je neusharen bevriezen.
De kranten staan er de laatste dagen vol van. Ze spreken zelf van een Siberische koudegolf. En toch zijn ze hier het één en ander gewoon. Vorige week was het in Montréal -27°C (de gevoelstemperatuur was -36°C). In het noorden van Québec (La Tuque), niet zo ver van het ijshotel waar we nog naar toe trekken, was het -42°C (gevoelstemperatuur -51°C). Het is van 1955 geleden dat er nog een koudegolf is geweest (verschillende dagen achter elkaar -20°C en minder). Hoewel het niet uitzonderlijk is dat het -20°C is, is het eerder wel uitzonderlijk dat het verschillende dagen achter elkaar zo koud is. De temperaturen zijn nu terug gestegen naar ongeveer -10°C.

Vorige week was er een recordverbruik aan electriciteit. Vele huizen worden hier op electriciteit verwarmd. Bij ons wordt verwarmen op electriciteit ontmoedigd, hier wordt het aangemoedigd om van gas over te schakelen op electriciteit.
Québec is een grote producent van electriciteit. De electriciteit wordt in het noorden geproduceerd door enorme hydro centrales. Veel van de geproduceerde electriciteit wordt uitgevoerd naar New York.

Ondertussen hebben we ook de Biosphère bezocht. We zijn er die dag op uitgetrokken met Jean-Louis. Jean-Louis is een oude bekende, hij heeft mij en Ben in 2004 een rondleiding gegeven bij de motards van de Montréal Police. Momenteel zit hij al 2 jaar thuis na een motorongeval in dienst. Volgende maand wordt hij geopereerd. Jean-Louis is met ons naar de Mont-Royal gegaan. Dit is de berg die in de stad Montréal ligt. Op deze berg wonen de rijkste mensen van Montréal. Villa's die echte kastelen zijn. Sommige hebben zelfs een verwarmde oprit zodat ze na een sneeuwbui geen sneeuw moeten ruimen...

Het kost de stad Montréal telkens 1,500,000 CAD om na een grote sneeuwbui de sneeuw uit de straten te ruimen. Elke winter zijn er gemiddeld 8 sneeuwtapijten die moeten worden opgeruimd. De afgevoerde sneeuw wordt in grote ovens gesmolten waarna het smeltwater gezuiverd wordt alvorens in de Sint-Laurensrivier (fleuve Saint-Laurent) geloosd te worden.

Vorige week zijn we hier naar de nationale sport gaan kijken: Hockey! De zoon van Nathalie & Robert, de eigenaars van onze B & B, speelde een tornooi. Hockey is hier veruit de populairste sport. Sedert de laatste 10 jaar is ook het voetbal aan het opkomen.

Nummer 51: Marc, de zoon van Nathalie en Robert in actie

Sedert vorige dinsdag hebben we onze B & B verlaten en verblijven we bij Geneviève en Jean-Dominique. Jean-Dominique werkt in een atelier waar nog op de oude manier kerkorgels worden gemaakt. Deze worden daar van het begin tot het einde gemaakt, zelfs de klankpijpen worden zelf gegoten.

Dit weekend hebben we doorgebracht in Repentigny, een stad net buiten Ile de Montréal (de stad Montréal ligt op een eiland). We waren uitgenodigd door Jean-Louis en zijn vrouw Diane. Zondag zijn we met hen naar ringuette gaan kijken. Dit is een soort van ijshockey maar dan enkel voor vrouwen. Amy-Lee, de Chinese dochter van Jean-Louis is goalkeeper bij het ringuette.

Na het supporteren zijn we onderweg gestopt voor een Québecoise specialiteit... la poutine. Dit zijn frieten met daarbovenop de 'poutine' saus en gesmolten Goudakaas. Op de terugweg naar huis zijn we nog even langs het huis gereden waar Céline Dion is opgegroeid met haar 13 broers en zussen.


La poutine...

News from Montréal

Hello Belgians!

Wij zijn blij dat ons pakketje met echt Canadees winterweer is toegekomen in België!
Maar niet geklaagd, hier zijn de temperaturen nog net iets kouder met nog net iets meer sneeuw.
Woensdag is er op één dag tijd 30 cm sneeuw gevallen en nu zaterdag wordt er nog maar eens 30 à 35 cm sneeuw voorspeld. Auto's zijn hier helemaal ondergesneeuwd, langs de wegen liggen hopen sneeuw maar alles gaat gewoon zijn gang.

Donderdag zijn we via Parc La Fontaine naar Petite Italie gewandeld. In het park zijn we enkele eekhoorns tegengekomen welke verre van schuchter zijn. Eentje knabbelde aan mijn vinger en een andere klom via Tiny haar been naar boven. Had hij iets lekkers gezien?

Het moet gezegd worden dat de mensen hier op straat tot nog toe vrij onvriendelijk zijn. In tegenstelling tot andere steden in Noord-Amerika is er toch een vrij groot verschil merkbaar. Misschien dat dit komt door het winterweer??

Op één van de onderstaande foto's is de Biosphère te zien. Het is gebouwd voor de Expo 67 als paviljoen van de VS. De Biosphère ligt net voor de binnenstad, op het eiland Ile Sainte-Hélène dat in de Sint-Laurens rivier ligt. Op dit eiland wordt jaarlijks de F1 van Canada gereden.

Na Tiny's gezonde en lekkere keuken deze week, heb ik naar goede Amerikaanse gewoontes en normen een hamburger klaargemaakt. Twee zelfgemaakte hamburgers in één broodje, nen dubbeldekker, zoals ze dat hier noemen. Zij die richting Canada komen, gelieve op tijd uw bestelling te plaatsen!


Have you seen my car???

Biosphère

Damned, no nuts...

Een Big Man Burger

Biodôme

Op Nieuwjaarsdag trokken we naar het stadion dat voor de Olympische Spelen van 1976 is gebouwd. Door talloze problemen was dit pas in 1987 voltooid en nu nog steeds niet afbetaald. Het ontwerp, van een Frans architect, voorzag in een verplaatsbaar dak dat met 26 kabels verbonden is met een hoge, schuine toren van geweven synthetisch materiaal.

Op deze eerste dag van het jaar was er veel meer volk dan we hadden verwacht. Binnen in het vroegere wielerstadion zijn vier ecosystemen aangelegd. In deze Biodôme stap je zo van de strenge winter van Montréal een warm, vochtig tropisch woud binnen waar apen, vogels en zo'n 350 vleermuizen leven. Nadien gingen we via het Laurentische woud en het ecosysteem van de St.-Laurens rivier het poolgebied met pinguïns binnen. Een knap concept dat je zeker moet bezoeken als je in Montréal bent.

Ondertussen zitten we nog steeds in onze Bed & Breakfast. In deze periode van het jaar zijn er bijna geen andere gasten waardoor we het huis met 5 kamers, een keuken, eetkamer en salon zo goed als voor ons alleen hebben, want ook de eigenaars wonen hier niet. We hebben met hen een vrij voordelig tarief kunnen bespreken, met als voordeel dat we eender welke dag kunnen vertrekken. Op dit moment willen we ons nog niet aan een huurappartement binden zolang we nog geen zicht hebben op werk.

Op zaterdag hebben we ons een Canadees telefoonnummer aangeschaft. Dit nummer staat rechts in de infobalk en zal wijzigen als we naar een andere provincie verhuizen. Je mag ons op dit nummer bellen of sms'n, maar hou wel rekening met het uur verschil. De zoektocht naar het meest voordelige plan voor ons was niet makkelijk aangezien we plannen om door heel Canada te trekken, en we dus ons nummer regelmatig moeten wijzigen zodat we nog altijd 'lokaal' kunnen bellen. Ook betaal je in Canada voor inkomende gesprekken wat alles nog complexer maakt. Maar na 6 winkels afgelopen te hebben was het ons eindelijk gelukt en hebben we het Canadees nummer op zak.


Rue St-Christophe; het lichtgroene huisje op de rechterkant is onze Bed & Breakfast


Biodôme, Olympisch stadion

Het stadhuis van Montréal bij nacht



















Carré Saint-Louis, het mooiste plein van Montréal

Een dichtgevroren ligplaats in de oude haven