donderdag 24 september 2009

Visit from Belgium

Groepsfoto voor Lake Louise.

Na 4 dagen rijden (± 4.500 km) kwamen we weer aan in de regio rond Banff. De rit was lang en vermoeiend, maar dit was al snel vergeten toen we op zaterdag 5 september onze Belgische vrienden Hans en Liesbet in Calgary konden oppikken. Met hen maken we gedurende drie weken een rondreis doorheen de provincies Alberta en British Columbia.

Onderweg gestopt in Lillooet, het centrum van de bosbranden. De branden waren uitgedoofd, maar de rook bleef nog lang in de bergen hangen.

Na het leuke weerzien in de luchthaven van Calgary, reden we dadelijk door naar Banff, de plaats waar Jurgen en ik zo’n 4 maanden hebben gewoond en gewerkt. Na een eerste kennismaking met het dorpje en onze vrienden & collega’s, lieten we hen de eerste dag ook al kennismaken met een echte Canadees-Amerikaanse barbecue… hamburgers en hotdogs. De volgende dagen vulden we voornamelijk met sight-seeing en wandelen in en rond Banff zoals Lake Minnewanka, Johnson Lake, Cave en Basin, hoo-doos, Bow falls, Lake Louise, Moraine Lake,… Jammer genoeg was het koude weer ons ook tot in Banff gevolgd, maar dat was dan weer meegenomen voor ons plan voor maandag 7 september. Voor de 30ste verjaardag van Hans (en ook de 30ste verjaardag van Liesbet eerder in het jaar) gaven we hen een dagje relaxen cadeau in de spa van Château Fairmont te Banff. Na een stevig Canadees ontbijt, en een (minder) stevige wandeling, gingen we met z’n allen uitzweten in sauna en thermen.

Onze eerste avond samen.

Een dagje relaxen in de spa van het Fairmont hotel te Banff.

Na 4 dagen Banff reden we in westelijke richting over de Icefield Parkway tot in Jasper. Ook deze route hadden Jurgen en ik al meermaals gedaan, maar het blijft indrukwekkend om dit mooie stukje van Canada telkens weer te zien. Mistaya Canyon, Peyto Lake, Columbia Icefield, en ook verderop Maligne Lake zijn de hoogtepunten. Dit keer zijn we eveneens voor het eerst tot aan de voet van de Athabasca gletsjer gewandeld.



Onderweg naar Wells Gray Provincial Park, reden we langsheen de Mount Robson, de hoogste top (3.954 m) van de Canadese Rocky Mountains. Naar het schijnt is de bergtop op de meeste dagen in wolken gehuld, maar ons geluk zat mee… er was geen wolkje aan de lucht. Wells Gray Provincial Park is een 5.200 km² groot berglandschap met grote meren en imposante watervallen. De meest indrukwekkende was de 135 m hoge Helmcken waterval. In de Bailey’s Chute konden we nog zien hoe nu en dan een zalm tegen het onmogelijke aan een waterversnelling probeert over te springen. De grote zalmentrek is echter voorbij, in de maanden juli en augustus is dit meer spectaculair. Op het Clearwater Lake deden we aan één van de meest populaire Canadese sporten: kano varen. Met twee kano’s verkenden we een stukje van het meer en haar mooie kleine strandjes. Het was ook in dit park dat Hans en Liesbet hun eerste twee zwarte beren in het wild hebben kunnen spotten. Vanaf zonsopgang maakten zij een begeleide wandeling met gids naar één van de minder toeristische Sylvia watervallen. Ook zagen we met z’n allen onze eerste grijze wolf. Goed te zien doorheen de verrekijker, maar jammer genoeg veel te ver weg voor een foto.

Mount Robson

Helmcken waterval

Dawson waterval

De laatste krachtpogingen van een zalm.

Kano varen op het Clearwater meer.

Onze volgende stop waren de plaatsjes Stewart in Britisch Columbia en Hyder in het meest zuid-oostelijke puntje van Alaska. Stewart is een oud mijnwerkersplaatsje. De bergen rondom zijn rijk aan bodemschatten zoals goud, koper en zilver. Hyder ligt op zo’n 3 km van Stewart en is met zijn negentig inwoners bijna een spookstad. De huizen maken een wat verwaarloosde indruk. Van zo gauw we de grens tussen Canada en USA overstaken veranderde ook de asfaltweg in een slecht berijdbare zandweg. Naast de spectaculaire, blauwwitte Salmon gletsjer, was ons uitstapje naar Fish Creek één van de hoogtepunten van de reis. Uren en uren hebben we hier in de gietende regen gespendeerd naar het kijken van grizzly beren die de laatste zalmen uit de rivier kwamen eten om voldoende calorieën op te doen voor hun winterslaap. Vanop een houten platform was het wachten tot er een beer vanuit de bossen verscheen. Aangezien ’s morgens en ’s avonds de kansen vergroten om een beer te spotten, waren we er al vanaf 7u, d.i. zonsopgang, bij. Met onze 3-daagse pas zagen we drie dagen op een rij ’s morgens en/of ’s avonds vier verschillende grizzly beren zwemmen, wandelen, rennen, vis vangen en eten. Het is nu afwachten of dit de laatste beren zijn die we dit jaar in het wild hebben gezien. De rit terug naar Stewart ging telkens langsheen de Canadese grenscontrole waar paspoorten werden gecontroleerd. Een Amerikaanse grenscontrole was er niet, waardoor je ongemerkt Amerika binnen kon. Een unicum in het strengbeveiligde USA. Politie is er eveneens niet in Hyder, problemen worden door de bewoners zelf opgelost, op hun manier…

Salmon gletsjer



Op zaterdag 19 september zijn we vanuit Stewart tot in Prince Rupert gereden waar we de volgende dag de ferry hebben genomen naar Vancouver Island. Deze keer ging de auto mee. Een hele dag lang vaarden we in zuidelijke richting in het Canadese deel van de Inside Passage. Aangekomen op het eiland, gingen we de volgende dag op excursie voor het zien van walvissen, inclusief orka’s (of killer whales). Een ongelofelijke ervaring! Eerst zagen we een strandje met wel 100 zeeleeuwen, iets verderop een strandje met zo’n 30 zeehonden, en nadien was het de beurt aan de walvissen. Humpback walvissen lieten zich zien met hun rugvin, en af en toe ook met hun staart bij het onderduiken. Killer walvissen (orka’s) blijven langer aan het wateroppervlak zwemmen, en zijn dus goed te volgen a.d.h.v. hun rugvin. Dolfijnen maken het alleen nog leuker door als een zwerm bijen rondom de orka te springen. Onze gids vertelde vol passie over het leven van de orka’s en dat zij in families blijven leven en tot wel 90 jaar oud kunnen worden. Een orka in gevangenschap haalt slechts 7 jaar! Iedere familie is benoemd met een letter en iedere individuele orka is benoemd met een nummer (bv. B34). Een doctoraatstudie van enkele jaren geleden heeft alle orka's hier aan Vancouver Island benoemd a.d.h.v. de vorm van de vin en de witte moedervlek er net achter.

Een groepje zeeleeuwen.

Humpback walvis

Orka's

6 opmerkingen:

hansje zei

Ik kan dit alleen maar beamen... Glad I could be part of it!! ;o)

Anoniem zei

Hey Lieverdjes,
Amaaai...Ik heb er van genoten om die berekes bezig te zien.Echt knap!
Jullie hebben al zoveel schone dinges gezien...PRACHTIG!!
Ik hoop dat ik ooit zover (nog eens) geraak, en dan neem ik jullie mee als gids (haha).
Ik kan der al van genieten om zoveel natuur en dieren te kunnen zien op foto's en film , amai wat moet dat dan zijn als ge ze voor uwe neus zie passeren...whow....echt waar.
Geniet er nog maar wat van maar hopelijk zien we je ook snel terug.
Dikke xxxxx
sproetje,bereke, en kids
Ps: idd , jammer voor die zeehondjes hé x

Anoniem zei

Prachtig en zoveel beesten gezien zeg!!! Mag ik een beetje jaloers zijn?
Maar het is jullie alle vier van harte gegund. Zolang we maar mogen meegenieten van de foto's en verhalen!

groetjes,
Ann

Anoniem zei

Man, man, man ... blijkbaar ligt het paradijs op aarde aan de'n andere kant van de grote plas.

Wat een avontuur, enjoy-it.
Hoeb

Liesbet zei

Wat een zalige vakantie. Op het werk hebben ze vandaag nogal verhalen moeten aanhoren zenne. De meesten waren toch een beetje jaloers. En ze zeiden dat ik teveel energie had: van de jetlag dus gene last gelukkig;)
Geniet nog van de rust en de kalmte met jullie tweetjes,

Lisa

Werken in Canada zei

Door 5 jaar te werken in Canada kreeg ik de kans om dit prachtige land te ontdekken. En als ik bezoek had, toonde ik hen met plezier de streek waar ik woonde.